Nezavisno društvo novinara Vojvodine upozorava da je na medijskoj sceni Srbije i Vojvodine u toku stvaranje novog talasa moralne panike, odnosno produkcije društvene strepnje i strahova zbog izbeglica, a da je u ovom trenutku to posebno vidljivo u pojedinim medijima na mađarskom jeziku.
Kao primer navodimo list „Mađar so", u kojem se, u tekstovima pojedinih urednika, širi islamofobija, sa elementima govora mržnje.
NDNV apeluje na medije, urednike i novinare da temi izbeglica i migranata prilaze sa visokom profesionalnom pažnjom, striktno se pridržavajući novinarskog kodeksa, jer širenje panike i straha, podizanje tenzije među ljudima, kao i označavanje „neprijatelja društva", mogu da imaju veoma loše, pa čak i tragične društvene posledice.
Činjenica da u javnom mnjenju cele Evrope raste ksenofobija kao posledica izbegličke krize – ne sme da bude alibi za medijsko produbljivanje neprijateljskih osećanja i stvaranje resantimana prema izbeglicama, već upravo obrnuto: jasan signal da se ovoj temi prilazi oprezno i neostrašćeno, bez senzacionalizma.
REAGOVANJE NA OPTUŽBE
Na sajtu Nezavisnog društva novinara Vojvodine (NDNV) je objavljeno saopštenje koje su preuzeli i drugi sajtovi i u kojem se naš list Mađar so optužuje da su tekstovi pojedinih urednika protiv islama, odnosno da šire govor mržnje. U gore navedenom saopštenju se može pročitati i da se tekstovi o izbeglicama moraju pripremati sa visokom profesionalnom pažnjom.
Kao zamenik glavnog urednika Mađar so-a protestvujem protiv ovog saopštenja NDNV-a, jer je isti neosnovan, lažan i baca ljagu na reputaciju Mađar so-a. Mađar so ne vodi nikakvu antiislamsku propagandu, samo piše o činjenicama. To je njegov zadatak, to je njegova obaveza.
Zadatak NDNV-a bi trebao da bude da upozori medije koji objavljuju laži i poluinformacije o izbeglicama i u vezi izbeglica. U Mađar so-u nije objavljeno, ali su i srpski listovi oćutali da se najnovije takozvane privredne izbeglice, koje su uspele ući u Srbiju, ali koji nisu mogli da otputuju dalje, organizovano, prećutno prevoze u blizinu mađarske granice, između ostalih na mađarsko-srpsko-rumunsku tromeđu, u selo Rabe. Izbeglice se tamo ostavljaju, ali ne mogu preći granicu, tako da iz tamošnjih napuštenih kuća sve što se pomeriti može, drvo, nameštaj, podovi (malo podseća na davna vremena) iznosi i pale ispred crkve malenog sela da bi se ogrejali. Treći dan je komunalnom preduzeću trebao čitav dan da sakupi njihovo smeće. Sve su to činjenice a činjenica je i da NDNV neosnovano optužuje Mađar so – u svom saopštenju ne precizira ništa, ne opisuje kada i gde je Mađar so širio antiislamsko raspoloženje, eventualno ako ne misli ovo telo vredno poštovanja ma reči koje je premijer Mađarske u svom govoru posvećenom vrednovanju protekle godine izjavio u vezi izbegličke krize.
Na kraju još samo jedno pitanje: šta znači moralna panika? Mi, Mađari ne smemo da se protivimo što se decenijama, tokom i posle raznih ratova konstantno naseljavaju među nas ljudi koji govore drugi jezik, koji imaju drugačiju kulturu i drugačiju veru? Koliko ja znam, mi smo itekako bili tolerantni uprkos našim protivljenjima. I trudili smo se da živimo zajedno sa ovim ljudima. To nije bilo isuviše teško, ali se plašim da ćemo sa današnjim izbeglicama i mi, Mađari, ali i Srbi, Rumuni, Nemci, Bugari jako teško uspeti uspostaviti povoljne veze. I ovo mišljenje nije upereno protiv njih nego protiv pokretača i održavaoca najnovijeg egzodusa. Činjenica je da niti jedan novinar i urednik Mađar so-a ne diže tenzije protiv muslimana i protiv islamske vere i zahtevamo da nas ne žigošu.
